Winden waaien overal - van Zariquiegui via Puente la Reine naar Villatuerta 13 september 2012

De Albergue was niet veel bijzonders, slechts 1 badkamer voor 16 gasten, ik heb mij in de keuken maar een kattenwasje gegeven. Het eten was overigens best goed, een heerlijke soep van bonen, uien, prei en aardappels. Ik vreesde het ergste voor de nacht en heb er vandaag goed op gelet niet te dicht achter iemand te lopen die ook op dat adres had gelogeerd. Ik had nog bijna een probleem doordat ik, wandelend door Pamplona zoveel oog had voor de gebouwen, pleinen en parken dat ik de stad alweer uit was toen ik besefte dat ik had vergeten te pinnen. En ik had nog maar 27 €, het slapen en eten kostte 22 €, waardoor er nog net genoeg overbleef voor 1 pilsje, want ik moest voor onderweg nog een beetje geld overhouden voor een kop koffie. Pinbetalingen zijn hier nergens mogelijk, zal wel met zwart geld te maken hebben, en geld pinnen is alleen mogelijk in de grotere plaatsen.
Vanmorgen was het bij vertrek goed fris, 11 graden maar en daarom tijd voor een jack. Maar omdat het in het begin nogal omhoog ging trok het na een kwartier maar weer uit. Ik moest over de Puerto Perdon, een pas op 760 meter, het waait daar bijna altijd, er staan tientallen windmolens om energie op te wekken. Het waaide trouwens de hele dag heel hard, op sommige stukken blies de wind zo hard dat ik zo af en toe bijna van het pad af werd geblazen. Ik heb zeker een uur met half dichtgeknepen ogen (doen de Chinezen altijd) moeten lopen vanwege het opwaaiende stof. De route vandaag was werkelijk magnifiek, het ene prachtige uitzicht na het andere, ik zou wel continu foto´s willen maken maar heb me toch maar ingehouden. De afdaling na de Puerto Perdon was listig, het motregende een tijdje waardoor de keien op het pad goed glibberig waren. In Puente la Reina kan ik eindelijk geld pinnen en voel ik mij weer de koning te rijk. Daarna wandel ik verder over de wereldberoemde middeleeuwse brug, het geeft een geweldig gevoel dit punt te passeren waar immers al miljoenen pelgrims overheen gelopen zijn. Op weg naar het volgende dorp loop ik langs en door heerlijk geurende dennebossen, ik zou willen dat ik zelf ook zo lekker rook maar dat is voor een pelgrim niet weggelegd. In Cirauqui aangekomen blijkt daar een groot dorpsfeest aan de gang te zijn, ik ben blij dat ik daar niet overnacht want het feest gaat de hele nacht door.
Hoewel mijn Spaans ook niet meer is wat het nooit geweest is merk ik na drie dagen hier rondgehuppeld te hebben dat ik me alweer aardig kan redden. Vandaag kon ik een Canadees stel helpen met het boeken van een overnachting, ik heb maar meteen voor mezelf geboekt, de Albergue hier is prima, niet lang geleden verbouwd met ruim voldoende voorzieningen. En mét internet zoals je merkt, alleen geen WiFi, ik kan de foto´s van vandaag dus niet uploaden.