Puente Villarente - 24 september 2012

Het laatste verslag dateert alweer van Burgos waar ik 5 dagen geleden was. Mijn oorspronkelijke plan was om in Mansilla de las Mulas te overnachten, maar ik ben doorgelopen en overnacht nu in Puente Villarente een kleine 13 kilometer voor León. Ik heb besloten niet in León te blijven maar door te gaan tot La Virgen del Camino, ik hoef dan de dag erop niet zo ver (38 km) te lopen als ik gepland had.
Het zijn vanaf morgen nog maar 12 dagen te gaan tot SdC en ik begin de dagen nu duidelijk af te tellen. Ik mis Mieke Stevens ontzettend en ik ben blij als ik straks ook de kinderen en kleinkinderen weer zie.

Vanuit Burgos stuurde ik een foto van mezelf met baard en zonder baard, vooral op de laatste foto heb ik nogal wat (negatieve) commentaren gekregen. Ik voel mij daardoor als kunstenaar miskend. Ik heb met dit zelfportret immers willen uitdrukken dat ware schoonheid van binnen zit maar je moet het wel willen ZIEN.

Het landschap na Burgos blijft redelijk vlak, pas na Castrojeriz gaat het steil omhoog naar de Meseta, de beruchte Spaanse hoogvlakte waar de zon vooral in de zomer onbarmhartig kan branden. Maar ook zo laat in het jaar lopen de temperaturen nog hoog op en bescherming is beslist nodig. Het uitzicht vanaf de rand van de hoogvlakte is adembenemend, ik maak wat foto`s maar weet dat die nooit de realiteit weer kunnen geven. Een eind verder volgt weer een afdaling die mogelijk nog steiler is dan de klim en daarna is het 3 dagen alleen maar zo plat als een dubbeltje met vrijwel alleen maar rechte paden. Ter hoogte van Boadilla del Camino doet het landschap sterk aan Nederland denken, ik waan mij in Zeeland. Kanaaltjes doorkruisen het land en er liggen ook dijken, langs de paden in de verte staan rijen populieren en langs de kanalen en stroompjes groeit weelderig het riet, inclusief de bekende sigaren. Het is het enige stuk dat nog een beetje sappig aandoet maar na Fromista is het echt afgelopen en voeren de eindeloze wegen door onafzienbare, kale akkers, er is immers al geoogst. Ik beschouw de drie dagen door het meest saaie landschap dat ik ooit zag als de ultieme test voor de Camino. Als je hier met goede moed voor de rest van de tocht doorheen komt dan kan er volgens mij niets meer misgaan.
De tocht gisteren begon met harde, stormachtige wind, het bleef er de hele ochtend ook dreigend uitzien en vlak voor Sahagún begon het met bakken uit de hemel te komen. In een poging de regen te ontlopen besloot ik in het stadje uitgebreid te lunchen, dat werd beloond want tegen drie uur werd het droog. Voordat ik daarna in Bercianos del Real Camino bij de Albergue aankwam bleken alle slaapplaatsen al bezet te zijn maar ook hier kreeg ik, evenals een jonge vrouw! een matras op de grond toegewezen. In eerste instantie leek dat een straf, maar toen ik eens op de echte slaapvertrekken een kijkje nam en zag hoe volgepakt de zaaltjes waren was ik blij dat ik apart op de grond mocht slapen, ik ben gaan liggen en heb geslapen als een os. Vanmorgen ben ik met de vrouw, Sophie Dutton, zij komt uit London, is 35 jaar, vanuit Berciano naar Puente Villarente gelopen. Sophie is in- en verkoper van thee, zij moet ook alle partijën keuren door deze te proeven. Ik vind het allemaal best interessant, mijn vader zat immers ook in de thee, een enkele keer was hij ook wel in de olie, de planters in Indië wisten wel van wanten.
Om te voorkomen dat ik vandaag weer op de grond moet slapen heb ik een Albergue geboekt die ook aparte kamers heeft, weliswaar wat lux voor een pelgrim maar wel prettig.
De laatste dagen ben ik verschillende medepelgrims kwijtgeraakt waar ik een week lang vrijwel dagelijks mee op trok. Je loopt niet onafgebroken met of naast elkaar, maar omdat iedereen op andere tijden vertrekt, andere rustpauzes en een ander looptempo heeft kom je elkaar op een dag toch vaak een aantal keren tegen, En de overnachtingsplaatsen zijn vaak hetzelfde, maar nu ik verder ben doorgelopen zijn mijn Canadezen en Ieren een stukje achter. Vanaf morgen loop ik weer alleen, Sophie gaat morgen 40 km. doen en ik wil wat tijd in Leòn doorbrengen voordat ik doorloop naar mijn slaappplaats.
Als ik morgen León door ben kan ik bij wijze van spreken Santiago de Compostela al zien liggen.
Zo vlak voor León begint het landschap al duidelijk te veranderen, in de verte zie ik al de bergen waar ik straks nog overheen moet. De akkers worden nu wat afgewisseld met maisvelden en ook zie ik hier nogal wat velden met zonnebloemen. Wat mij daarbij vooral opvalt is dat de planten veel verder uit elkaar staan dan in Frankrijk, desondanks zijn ze veel kleiner, misschien een andere soort. En vandaag zag ik voor het eerst weer een grote boerderij met veel koeien. Over beesten gesproken, het stierf de afgelopen dagen van de vliegen, vooral in Hornillas heerste een ware plaag. Ik heb er niet achter kunnen komen waarom er daar zoveel waren, hier in Ouente Villarente hebben we er helemaal geen last van. Het is de laatste twee dagen wel een stuk kouder geworden, ik draag voor het eerst ´s morgens een jack en ik heb het onderste deel van mijn afritsbroek er weer aangezet na twee weken in korte broek te hebben gelopen.