The eagle has landed, donderdag 23 augustus 2012

Om half zes met de trein uit Eindhoven naar Rotterdam. Mieke bracht mij weg, het was een emotioneel afscheid. Met de Thallys naar Parijs, onderweg nog even KPN op reis (er was WiFi aan boord) op mijn gsm gezet, kan ik tegen een redelijk tarief bellen. In Parijs overstappen, met de Metro naar Montparnasse, heb daardoor al een behoorlijke tippel gemaakt tussen de stations. Op Montparnasse een uur wachten, mensen kijken, ieder heeft zijn/haar eigen loopje, een bron van inspiratie voor een act à la Toon Hermans. De funny walk van John Gleese heb ik niet voorbij zien komen. In de TGV raas ik naar Angouleme, langs enorme velden met zonnebloemen, veel zonnebloemen. En mais, veel mais. Het heeft ook hier al lang niet meer geregend en alles staat er maar dor bij, ook de weilanden zien geel van de droogte. In Angouleme een uur op de bus naar Brantome wachten, maak op het saaie stationsplein een praatje met een werkeloze kleurling uit Mali. Hij vertelt mij zijn droevige levensverhaal, de komst van de bus geeft mij een reden om het gesprek af te breken. Weer een uur later zit ik in een taxi naar St. Saud die mij 60 Euro later bij het hotel Le Sully afzet. Dit is de plek waar Mieke en ik, samen met Marja en Gerard van Genugten onze voettocht in 2010 afsloten, ik heb het er even heel moeilijk mee. De eigenaresse herkent mij meteen (hoed?) en weet zich te herinneren dat ik hier twee jaar geleden met drie andere mensen heb gegeten! Ik leg haar uit wie dat waren en ze lijkt tevreden.Haar moeder vertelt mij dat morgenvroeg om zeven uur het Angelus vanaf de kerk geluid word, ik zeg haar dat ik dat niet mee zal maken omdat ik om zes uur wil vertrekken. Op mijn kamer knip ik een centimeter af van het meetlint dat Mieke (Marie Louise) mij gaf en niet lang daarna ben ik onderweg in dromenland.