Arthez - 6 september 2012 (nagekomen verhaal)

Het was vandaag (6 sept.) bijzonder zwaar, niet zozeer het aantal kilometers (29) maar wel de hoogteverschillen. Daar kwam nog bij dat ik vanmorgen bij het vertrek uit de gîte in Arzacq-Arraziguet het gevoel had dat het niet mijn dag zou zijn. Dat bleek ook uit te komen, ik heb me er doorheen moeten slepen, maar het resultaat telt. Vanavond logeren wij (Bouwe loopt nog steeds mee) in de gîte de boulangerie, zo genoemd omdat de bakker dit er bij doet. Overigens weer geen internet, wel fietsen die wij mogen lenen om in het 500 meter verder gelegen "centrum" een pilsje te drinken en wat boodschappen voor morgen te doen als de etappe naar Navarrenx op het programma staat.
Op weg naar Arthéz viel het mij op dat de streek hier welvarender is dan het gebied waar ik de dagen hiervoor doorheen trok. Als pelgrim word je heel warm ontvangen. Bij sommige huizen staat buiten eeen kistje met fruit met een bordje erbij dat het door pelgrims gratis mee te nemen is. In Castillon, vlak voor Arthéz kwamen we langs een grote boerenschuur. Die was helemaal ingericht met oude tafels en stoelen, speciaal voor pelgrims zoals op een bord te lezen viel. In die schuur stond een enorme koelkast die helemaal volgestouwd was met grote flessen water. Het was als een geschenk uit de hemel om, nu ook hier de laatste loodjes het zwaarst wogen nog wat heerlijk koud water bij te tanken, zeker bij temperaturen van 32/33 graden. Al een paar dagen is het 's morgens bij vertrek killig en heiïg maar na de middag verandert dat, krijgt de zon voldoende kracht en tegen 2 uur is het dan bloedheet.
Al zeker een dag of 10 kom ik onderweg op de paden ezelmest tegen. In het begin was het nog gedateerde poep, maar per dag leken de bolletjes steeds verser. Soms zag ik een tijdje helemaal niets, blijkbaar was de ezel met zijn baas ergens in een wei gaan logeren. Maar vandaag was het echt verse mest die ik tegen kwam. En zowaar, in het volgende dorpje dat ik binnen liep zag ik ineens de ezel staan met zijn baas. Zowel de ezel als de eigenaar zagen er prachtig uit, goed gesoigneerd en zelfs de bepakking straalde klasse uit. Ze stonden bij het kerkhof, daar is immers altijd een waterkraan en ook een ezel moet regelmatig drinken. Als je dat te lastig vindt kan je beter een kameel meenemen op de Camino.