Om een kort verhaal lang te maken - 17, 18 en 19 september 2012

Ook in Nágera waren de oogstfeesten flink aan de gang, de Spanjaarden weten dan echt van geen ophouden De albergue was prima, een in Nederland geboren jonge vrouw had de leiding. Helaas geen ontbijt, maar een plaatselijke bar bood vanaf zes uur een ontbijt aan, lekker vroeg weg dus.
De avond tevoren met twee Canadezen en twee Ieren gegeten, veel plezier gehad.
De eerste grote bestemming was Santo Domingo de Calzada, ik probeer de kathedraal te bezoeken maar de wachttijd is minstens een uur, zoveel toeristen willen naar binnen. Het bijzondere van deze kathedraal is dat het de enige kerk is waarin een kippenhok staat. De oorsprong van dit fenomeen is terug te voeren op een legende. Het voert te ver om die hier weer te geven, maar wie er belang in stelt kan het verhaal ongetwijfeld op internet vinden. Na geluncht te hebben ga ik weer op pad, maar nog geen half uur erna heb ik het even helemaal gehad met de Camino. Ik gooi mijn rugzak af onder de eerste beste boom en ga er bij liggen in de hoop dat er een helikopter landt om mij naar Santiago te vliegen. Wetend dat dat niet zal gebeuren besluit ik Mieke te bellen, zij steekt mij de nodige riemen onder het hart en hup!, daar gaat 'ie weer. In het volgende dorp kom ik bij de dorpsfontein Filippo tegen. Ik ontmoette hem 10 dagen geleden toen wij tegelijkertijd de Pyreneeën overstaken. Hij wil ook doorlopen tot Redicilla del Camino, onderweg vertelt hij mij over zichzelf en zijn kinderen. Filippo is Italiaan, 45 jaar oud(net als Roland, onze zoon) en hij werkt als inspecteur van politie op de afdeling die zich bezighoudt met de bestrijding van internetfraude. Filippo spreekt geen woord Engels, wat mij bij een it-gerelateeerd beroep bevreemdt. Hij spreekt gelukkig wel wat Frans, dus we kunnen toch een geprek voeren. Hij vertelt mij over zijn zoontje van 5 die hij zo ontzettend mist, hij barst spontaan in snikken uit. Filippo is ongeveer een kop groter dan ik ben, hij is heel fors en weegt 120 kg. Ik probeer hem een beetje te troosten. En dan vertelt hij mij zijn motivatie om de Camino te doen. Hij heeft nóg een zoon, 10 jaar oud die met een te kort been is geboren. Nu hebben de artsen laten weten dat ze middels speciale operaties het been wat langer kunnen maken. Het technische gedeelte van dit verhaal laat ik achterwege, maar Filippo doet deze bedevaart in de hoop dat het met zijn zoon goed komt.
Filippo wil graag mijn loopprogramma zien en vraagt of hij met mij verder mag lopen, in principe heb ik geen bezwaar, je kunt ook een eind uit elkaar lopen. Gisteren ging het nog goed, alleen de laatste 12 kilometers naar San Juan de Ortega zijn loodzwaar, we doen er eigenlijk te lang over. De heuvels waar we overheen moeten zijn berucht bij regenweer, het routeboekje adviseert zelfs om in dat geval niet te lopen omdat de paden onbegaanbaar worden. Het ziet er wel een tijd dreigend uit maar het blijft de hele dag droog. Voordat we het plaatsje bereiken loopt ons een Oostenrijker voorbij, ik zeg nog tegen Filippo: "Die pikt vast de laatste plaats in de Albergue in" en als we bij het klooster aankomen hangt er inderdaad een bordje aan de deur: "complet/full". Ik ga in gesprek met de beheerder, zet mijn zielige hondenogen in en zowaar, even later biedt hij mij een plaats op de grond in de eetzaal aan, wél op een matras. Filippo mag ook blijven en we hebben heerlijk geslapen. Vanmorgen, ook hier geen ontbijt eten we wat in een dorpje 10 km. verderop en daar ontmoet ik dezelfde Oostenrijker die informeert of wij gisteren nog een slaapplaats gevonden hadden. Ik vertel hem waar we geslapen hebben en hij kijkt me ongelovig aan omdat hij zelf is weggestuurd en nog een kleine 4 km. moest doorlopen om ergens te kunnen slapen.
De heuvels vóór Burgos over te komen valt erg tegen, het is een rotsachtig, vaak steil pad met veel losse stenen. Er staat een gemene koude wind die ragfijne motregen meevoert. Mijn bril slaat daardoor regelmatig dicht, maar als we de heuvels over zijn wordt het beter. Mijn reisgenoot klaagt steeds over de kou en gaat steeds langzamer lopen. Als ik in Burgos zonder veel moeite een slaapplaats vind duikt Filippo meteen in bed. Als ik vroeg in de avond naar zijn gezondheid informeer zegt hij koorts te hebben. Hij wil graag nog een dag langer in Burgos blijven om wat te herstellen.
Vanmiddag heb ik een paar uur in de kathedraal van Burgos mijn ogen uitgekeken, het is haast niet te bevatten dat dit meesterwek door mensenhanden is gemaakt. Ik heb ook geen foto' s genomen, deze pracht moet je met eigen ogen zien.
Vanmiddag heb ik het advies van Jos de Rooij maar opgevolgd, een verblijf in Spanje tot december leek me niets, dus de baard is er af.

Ik wilde ook nog even vermelden, dat toen ik eergisteren het Rioja gebied uit liep geen enkele wijnstok meer heb gezien, het zijn weer allemaal eindeloze korenvelden. En o ja, ik heb al in geen tien dagen meer een koe, paard of schaap gezien.