Elk nadeel hep se voordeel - Villamblard, 26 augustus 2012

Ik laat het hotel in Chancelade achter mij in de veronderstelling vandaag een gezellige 27 km. te lopen, het worden er uiteindelijk 40. Spoedig na het verlaten van de stad wandel ik de eerste anderhalf uur tussen de zonnebloem- en maisvelden. Het is prachtig weer, niet te heet en er staat een verkoelend windje. Ik geniet van prachtige vergezichten in het glooiende landschap. Het lijkt allemaal zo lieflijk, maar als je op sommige stukken bijna recht omhoog moet ben je het landschap toch wat minder goed gezind. Bovendien is de route van vandaag nogal rotsachtig, het lijkt wel of de zonnenbloemen uit de stenen groeien, het hele land ligt er mee bezaaid. Ook de paden en het vereist dan ook grote oplettendheid om niet op de grotere stenen te stappen, het risico van wegrollen is groot en voor je het weet lig je met een verzwikte enkel langs de kant. Maar gelukkig kom ik er heelhuids door.

Vandaag is echt mijn dag, door het ontbreken van markeringen loop ik een heel eind verkeerd en moet dus terug. Als ik in Grignols aankom kijkt het hotel waar ik wilde overnachten mij met gesloten luiken aan. Ik spreek maar weer een oud vrouwtje aan (ik geloof waarachtig dat er op het platteland in Frankrijk alleen maar oude wijven wonen.) Haar kleinkind is bij haar in de tuin, hij is een jaar of 10. Omdat hij merkt dat ik een buitenlander ben wil hij onmiddellijk Engels met mij praten. Hij heeft al vier jaar les zegt hij in het Frans omdat hij dat in het Engels niet kan zeggen. Ik doe nog een paar pogingen, maar als blijkt dat ik elk tweede woord ook in het Frans moet vertalen concentreer ik me maar weer op oma. Ja, het hotel is dicht, maar ze weet nog een herbergerie, slechts een half uur lopen uit het plaatsje. Ze adviseert me ook nog het prachtige château te bezoeken maar ik vertel haar maar niet dat dat niet gaat gebeuren. Als ik bij de herbergerie aankom blijkt er geen kip te bekennen, waarschijnlijk zijn de uitbaters gevlucht bij gebrek aan klandizie. Het ziet er ook heel onderkomen uit. Omdat ik van de route ben afgeweken moet ik echt gaan zoeken, maar midden in een bos is dat lastig. Ik loop door tot op een asfaltweg, ben zeker een half uur onderweg en bij het eerste het beste huis zie ik mensen in de tuin zitten, ik er op af. Ze nodigen me meteen uit erbij te komen zitten en ik krijg wat te drinken en er komt een grote schaal druiven op tafel. Ik maak meteen van de gelegenheid gebruik om alle 4 drinkbussen te vullen want ik vermoed dat ik nog ver moet. Ik leg hun mijn probleem voor om een slaapplaats te vinden en ze beginnen meteen driftig voor mij te bellen. Maar een Fransman schijnt op zondag geen zaken te willen doen, er wordt niets gevonden. Dus rest mij niets anders dan verder te lopen, naar Jaures. Daar was vroeger een gîte d'étappe maar als ik aanbel weet een oud baasje (ook al oud) mij te melden dat hij ermee gestopt is. Ik krijg al visioenen van een hooiberg met hooimijten, misschien wel hooimeiden. De volgende mogelijkheid ligt nog eens 5 kilometer verder en het wordt steeds later. Zo vlug als mijn korte beentjes mij kunnen dragen leg ik de afstand naar Villamblard af. En zowaar, bij Madame Kier is nog genoeg plaats in haar chambre d'hôte. Ik had geen jaar later moeten komen want Madame loopt al tegen de tachtig maar ze is wel ontzettend gastvrij.Terwijl ik douche begint zij aan de bereiding van mijn maaltijd, aardappelommelet met tomatensalade met tonijn vooraf en kaas toe. Vooraf drinken we nog een aperetief en voordat er gegeten wordt gooit ze ook nog mijn was in de wasmachine. Die is de volgende dag (vandaag) helemaal droog.Aan tafel vertelt ze mij haar hele levensgeschiedenis, ik zal die hier niet opschrijven, maar belangstellenden wil ik na mijn terugkeer met plezier het hele verhaal vertellen. Toen ik  vanmorgen na het ontbijt vertrok wilde ze me per sé kussen, ik kreeg weer slechte herinneringen aan een buurvrouw op één van mijn vorige adressen die dat ook wilde. Daar heb ik geleerd razendsnel mijn hoofd weg te draaien. Dat was overigens niet de reden waarom wij verhuisd zijn.

In haar gastenboek heb ik haar bedankt voor haar geweldige gastvrijheid en dat dankzij haar een dag die een nachtmerrie dreigde te worden toch een heel mooi einde kreeg. En door het feit dat ik zo ver heb moeten doorlopen was de route vandaag aanzienlijk korter. Elk voordeel hep se nadeel

Over vandaag wil ik ook nog wat zeggen maar ik ga eerst douchen, dan eten en wellicht heb ik dan nog even tijd, anders misschien morgen