Blonde Miep, Clairac - 30 augustus 2012

Vandaag zijn het van Le Seiglal (buiten de route) maar 25 km. tot Clairac. Het gaat vandaag heel wat ernstiger omhoog/omlaag dan gisteren, maar ik heb alle tijd. Na het verlaten van Castillonès heb ik na een stevige klim een prachtig uitzicht op de stad en de rivier de Lot. Ook tot hier strekt zich de pruimenteelt uit maar intussen hebben zich ook boomgaarden met kastanjes gemeld. Al een uur voor ik in Clairac aankom zie ik in de verte donkere wolken aan komen drijven. Ik ben er niet gerust op droog binnen te komen en versnel mijn pas. Maar de wind blaast de wolken sneller in mijn richting dan ik kan lopen en vlak voor het naamplaatsbord gaat het plenzen. Gelukkig is het van korte duur, onder een boom schuil ik tot het droog is.

De juffrouw bij de VVV is écht blond. In mijn routeboekje wijs ik haar het nummer van de chambre d'Hôte waar ik wil overnachten, maar zij belt doodleuk een ander nummer (vriendjes zeker) en zit daar gedurende zeker 5 minuten gezellig mee te kouten. Er blijkt nog één kamer vrij te zijn, maar die moet ik dan wel met iemand anders delen. Ik verzoek haar toch maar het door mij aangewezen nummer te bellen en voilà, geen probleem.
Op het adres aangekomen word ik begroet door Jean Michel, een sympathieke neger. Hij wijst mij mijn kamer, of eigenlijk mijn huisje, een apart staand gebouwtje met daarin alle comfort. Het leven hoeft tenslotte niet slecht te zijn. In het hoofdgebouw is geen plaats omdat daar sinds enige tijd een groep uit huis geplaatste jongeren tussen 14 en 18 jaar is gehuisvest. Ik vind het allemaal prima, als ik maar een biertje krijg. Jean Michel tovert een "Mort Subite" tevoorschijn, de wat zurige smaak helpt tegen de dorst. Het is van het huis, zo verzekert hij mij, iets wat hier eigenlijk altijd het geval is als men aankomt.
Na het dagelijks ritueel van douchen, het wasje doen, de rugzak uitpakken etc. ga ik een uurtje liggen, het wordt méér dan een uiltje knappen. Tegen Franse etenstijd zoek ik een restaurant. Ook Clairac is, zoals men dat in Brabant noemt een dichtgenaaid dorp, maar zowaar, ik vind een crêperie waar ik een heerlijke crêpe chêvre chaud avec salade bestel. De rode wijn doet het er goed bij.
Het is alweer een week geleden dat ik van huis ging, maar het voelt veel langer; Welterusten.