Een nieuw begin, Roncevalles - 10 september 2012
11 september 2012 - Roncesvalles, Spanje
Vandaag lijkt het of de Camino voor mij echt begonnen is. Vanmorgen om kwart voor zeven op pad gegaan, er moest toch wel even wat gepresteerd worden en elk uurtje in de morgen hoef je ´s middags niet meer te doen. Voordeel was wel dat het niet zo heet was, het weer was mooi en het was met al dat klimmen en dalen best te doen. De eerste 6 kilometers uit Saint-Jean-Pied-de-Port gingen écht steil omhoog. In het begin vroeg ik mij nog wel eens af of ik überhaupt ooit boven zou komen. In het eerste uur zag ik een hoop mensen voorbijgaan, dat waren de échte lopers die ik verder daarna ook niet tegen kom. Sommigen van hen lopen letterlijk met de handen in de zakken fluitend een berg op terwijl ik mij omhoog worstel. Je moet het maar vergelijken met de Tour de France, in de bergetappes zie je renners die lachend een berg op fietsen, de knechten komen soms zelfs na het sluiten van de tijdcontrole binnen. Nou, met enige trots kan ik vermelden dat ik maar een uur op het schema uit het boekje heb hoeven toegeven en dat is hoofdzakelijk gekomen door de rustpauzes. De tocht was werkelijk een belevenis, de adembenemende uitzichten zijn niet te beschrijven, ik heb een aantal foto´s gemaakt waarvan ik hoop dat ze een beetje een beeld geven hoe mooi dat het was en is. Na de eerste steile kilometers bleef het wel omhoog gaan maar was de overbrugging van de hoogteverschillen veel minder zwaar. Een behoorlijk aantal mensen die wat al te voortvarend van start waren gegaaan haalde ik tijdens de klim één voor één weer in. Op enige moment ontwaarde ik een jong stel van net 24 jaar (heb ik gevraagd) dat met hun kindje van 11 maanden! onderweg is naar Santiago de Compostela. Zij droeg het kindje in een draagdoek op haar borst, de jongeman/vader droeg een rugzak die overigens ook niet deed vermoeden dat daar voldoende luiers en babyvoeding in vervoerd werden. Wat kan je op jonge leeftijd nog heerlijk onbezorgd zijn, dacht ik. Ik vroeg hun wat hen motiveerde deze tocht te maken en hun antwoord was dat ze hun tijd liever aan de Camino besteedden dan op hun flatje in Bath, Engeland te zitten. Goed punt. Een ander uiterste was de "oudere " heer uit Texas die samen met zijn dochter de Camino loopt. Hij bleek bij navraag de respectabele leeftijd van 84 jaar te hebben, ik heb hem later in de middag in Roncevalles binnen zien komen, hij zag er niet uit of hij geleden had.
Op de hellingen van de bergen waar ik overheen gelopen ben wemelt het van de schapen, ik denk dat ik minstens 20 verschillende kuddes gespot heb. Ook liepen er paarden te grazen met een bel om hun nek. Ik had dat al bij koeien en schapen gezien, maar nog nooit bij een paard.
De afdaling ná de top was bijna recht naar beneden over een afstand van bijna 4 kilometer, het betekende een enorme aanslag op de kniegewrichten en de dijbeenspieren. Maar aan alles komt een eind, ook aan deze door mij toch wel een beetje gevreesde etappe. Bij aankomst in Roncevalles kon ik mij melden in een enorm voormalig klooster. Het is door het St. Jacobsgenootschap geadopteerd en prachtig verbouwd, door het hele gebouw zijn kamers zonder deur gecreëerd, in elke kamer staan 4 bedden, twee beneden, twee boven. Gelukkig heb ik een benedenbed, wij hebben allemaal onze eigen locker. De toiletten en doucheruimtes zijn splinternieuw, alles is schoon. Er werken Nederlandse hosptaleros, maar het merendeel van de ca 350 gasten die hier vannacht slapen is van een andere nationaliteit, ik heb vandaag al van alles voorbij zien komen, Fransen, Ieren, Engelsen, Duitsers, Zwitsers, Spanjaarden, Portugezen, Italianen , één Koreaan, één Japanner, 5 Nederlanders, Amerikanen, Canadezen. Maar omdat ik ze niet allemaal gesproken heb kan het zijn dat ik een nationaliteit heb overgeslagen. Vanavond eten we buiten de deur, er zijn om de hoek twee restaurants, één daarvan is lokatie geweest voor opnames van de film "The way". Ik hem zelf nog niet gezien maar toch in dit restaurant gereserveerd, zodat ik later bij terugkomst als ik de film alsnog bekijk wat herkenningspunten heb.
Morgen schijnt er weersverandering op komst te zijn, ik heb tot nu toe nog maar twee keer regen gehad maar zou het niet erg vinden als ik daar ook de komende tijd van verschoond blijf.
Het ga je verder goed. Je zult zien het Buen Camino is niet meer weg te bannen en dat is prima. Buen Camino!!
Driver Eric (van dat sms-je)
Heb van Nia je weblogadres gekregen en ben nu druk om al je ervaringen te lezen. Ga het nu regelmatig bijhouden, veel devotie en als je zo hoog op de bergen dicht bij O>L>Heer bent doe hem dan een goeiedag van mij. Lieve groet
Indrukwekkende beelden en verhalen!
Sterkte
Rob en Ineke
Wat een geweldige verhalen, maar weet je zeker dat het een paard was en geen ezel!!! Ga zo door, succes.
Liefs Marianne
Je laatste 3 reisverslagen achter elkaar gelezen! Prachtig, zoals je de streek waar je door komt, beschrijft. Je fysieke en mentale kracht is bewonderenswaardig. Dat je bovendien emotie toont, maakt je groot.
Hr.gr.,
Joke en Martin.
Ik heb veel respect voor je en wens je nog vele leuke momenten en goeie voortzetting van El Camino !.groet, Edith
Dat valt me een beetje van je tegen, pa ;-)
Jij bent volgens mij hard op weg om een personage te worden in 1 van jouw eigen favoriete grappen:
"....Op het Sint Pietersplein in Rome vraagt een van de omstanders aan mij: Wie is toch die oude man in die witte jurk, die naast Marius staat?" ;-)
Volgens IMDB.com:
The Way (2010)
(cijfer 7.3, dus geen slechte film)
"A father heads overseas to recover the body of his estranged son who died while traveling the "El camino de Santiago," and decides to take the pilgrimage himself. "
Ik download hem wel voor je, en anders kun je hem lenen van Hedwig.